Þorsteinn Gíslason(1867-1938)

Þorsteinn fæddist á Stærra-Árskógi við Eyjafjörð, en ólst upp á Austurlandi, lengst af á Kirkjubæ í Hróarstungu, eða uns hann varð fulltíða. Hann var efnalítill og lauk ekki stúdentsprófi fyrr en hálfþrítugur. Þá sigldi hann til náms í Kaupmannahöfn og lagði einkum stund á íslenska málfræði og bókmenntasögu, en hvarf frá námi 1896 og hélt heim aftur. Áður hafði hann keypt blaðið Sunnanfara sem gefið hafði verið út í Kaupmannahöfn um skeið og hóf útgáfu blaðsins í Reykjavík. Með þeirri útgáfu blaðsins hér á landi hófst ritstjóraferill Þorsteins á blöðum og tímaritum, sem átti eftir að standa óslitið í rúmlega fjóra áratugi. Hann varð því mikill áhrifavaldur í íslenskri blaðamennsku sem ritstjóri Sunnanfara (1894-1898), Dagskrár (1896, með Einari Benediktssyni), Íslands (1897-1899), Bjarka (1899-1904, fyrst um sinn með Þorsteini Erlingssyni), Skírnis (1903), Óðins (1905-1936), Lögréttu (1906-1936) og Morgunblaðsins (1920-1924).  Auk þess var hann ágætt skáld og mikilvirkur þýðandi eins og fleiri starfsbræður hans í blaðamannastétt.