Fréttir

Norsku blaðamannaverðlaunin,  voru í ár veitt blaðamönnum sem skrifa erlendar fréttir. Þetta eru lausablaðamennirnir (free lance) Kristin Solberg og Anders Sømme Hammer. Bæði hafa þau sagt fjölda frétta og verið með mikilvægar fréttaskýringar af átækasvæðum m.a. í Afganistan og Pakistan. Formaður dómnefndar Annette Groth sagði að mikilvægt væri að hafa fólk sem segði erlendar fréttir af staðnum enda hafi erlendum fréttariturum hefur fækkað mikið í norskum fjölmiðlum.  Sjá meira hér  

 Jóhann Hlíðar Harðarson, fréttamaður hefur sent Press.is grein til birtingar þar sem hann fjallar um síðasta aðalfund Blaðamannafélagsins og framboð sitt þar til stjórnar. Grein Jóhanns Hlíðars er svohljóðandi:     Lítill fundur í litlu félagi-Aðalfundur Blaðamannafélags Íslands   Ég fór á aðalfund Blaðamannafélags Íslands sem haldinn var þ. 10 apríl sl. Ég sat í stjórn þessa ágæta félags um 5 ára skeið í upphafi aldarinnar og gegndi m.a. embætti varaformanns um 2ja ára skeið.  Ég sneri aftur í fréttamennsku fyrir tveimur árum og hóf störf á fréttastofu RÚV. Þá rifjaðist upp fyrir mér þessi vitleysa (að mínu viti), að hér væru starfrækt tvö félög fyrir blaða- og fréttamenn, annað fyrir RÚVara og hitt fyrir alla hina. Sömuleiðis rifjaðist upp fyrir mér að þreifingar höfðu verið í gangi á milli félaganna, í kringum aldamótin, að reyna að nálgast hvort annað. Þær runnu út í sandinn.  Við erum æ fleiri innan raða Ríkisútvarpsins sem kjósum að vera í BÍ. Bæði fréttamenn og ekki síður kvikmyndatökumenn.  Af þeim sökum og eins vegna þess að mér hefur fundist starfsemi Blaðamannafélagsins hafa verið hálfdoðakennd síðustu misserin, ákvað ég að fara á síðasta aðalfund og bjóða fram krafta mína í stjórn félagsins. Ekki það að ég (ef mig skyldi kalla) væri einhver allsherjarlausn á tilvistarvanda félagsins, alls ekki, heldur hitt að ég hef áhuga á faginu, faglegu innihaldi þess, réttindum okkar og hverju því sem að okkur snýr.  Sem sé, ég fór á aðalfundinn og það sem ég upplifði á þessum fundi var fyrst og fremst sorglegt, í besta falli tragíkómískt.  Félagið okkar er þokkalega stórt. Í því eru um 600 félagsmenn. Á aðalfund þessa útvarðar tjáningarfrelsis og lýðræðis mættu 18 manns með atkvæðisrétt. Það eru um 3% félagsmanna. Ég var 50 ára gamall þegar fundurinn fór fram (ég hef elst síðan). Ég tilheyrði yngri helmingi félagsmanna!  Þegar kom að kosningu í stjórn, tilkynnti formaður kjörstjórnar að í ár skyldi kjósa þrjá menn í stjórn. Tveir þeirra sem ganga ættu úr stjórn gæfu áfram kost á sér og einn varamaður gæfi kost á sér sem þriðji maður.  “Getum við þá ekki litið á þau þrjú sem sjálfkjörin?”, spurði formaður kjörstjórnar. Ekki orð frá honum eða fundarstjóra um að það væri opið fyrir framboð. Ég rétti þá upp hönd og spurði hvort ekki væri hægt að bjóða sig fram. Þeir litu hvor á annan og sögðu svo að jú, víst væri það hægt.  “Ég býð mig þá fram”.  “Æi, þurfum við þá að fara að kjósa,” gall þá við í einum og einn frambjóðendanna sagði að hann gæti eins dregið sig tilbaka svo við slyppum við kosningu. Ég gat ekki annað en hlegið og spurði hvort kosning á milli manna hefði einhvern tíma drepið einhvern (kannski óvarlega orðað, en þið skiljið…). Þá spurði fundarstjóri hvort við tveir vildum fara afsíðis og afgreiða þetta. Kyndugt, en aftur ítrekaði ég spurningu mína og skoðun um að kosningar væru nú bara meinhollar fyrir lýðræðiselskandi skepnur. Nú jæja þá, kjósa skyldum við. Ég man þá tíð þegar menn gáfu kost á sér til stjórnarsetu í BÍ (og miklu víðar raunar) að þá hefur frambjóðendum verið gefinn kostur á því að kynna sig og segja í stuttu máli frá því sem rekur þá í framboð og hverju þeir vilji beita sér fyrir, nái þeir kjöri. Ekkert slíkt var í boði þarna, heldur var atkvæðaseðlum dreift á meðal okkar 18 og svo skyldi kosið. Gall enda við í einum fundarmanna: “Fyrirgefið, en hvað heitir þessi sem var að bjóða sig fram?” Það þarf ekki að orðlengja það að hinir þrír “opinberu” frambjóðendur stjórnar voru kjörnir til stjórnarsetu, sjálfur fékk ég 11 atkvæði. Einn þeirra sem kjörinn var hafði ekki einu sinni tíma til að sitja þennan aðalfund, en var kjörinn í stjórn að sér fjarverandi. Mér fannst öll þessi framkvæmd líkjast atriði í einhverju fáránleikaleikhúsi og vil endilega biðja stjórn og fundarstjóra komandi aðalfunda um að halda einhverri reisn yfir framkvæmd kjörs í stjórn félagsins. Svona fór nú þetta. Ég hef ekki misst svefn yfir úrslitunum. Ég reyni bara aftur að ári. Ég hef hins vegar verið nokkuð hugsi yfir hvernig komið er fyrir þessu blessaða félagi okkar. Fyrir u.þ.b. áratug mættu tugir manna á aðalfund og fylltu jafnvel hundraðið. Þegar 18 manns mæta á aðalfund og fimmtugur kall er í hópi yngri fundargesta, þá er eitthvað að. Finnst ykkur það ekki? Stjórn félagsins (og aðrir) getur leikandi afgreitt þetta greinarkorn sem væl í tapsárum félagsmanni. Þá hefur hún einfaldlega misst af punktinum. Hún getur líka tekið þetta upp til umræðu, litið í eigin barm og spurt sig hvort eitthvað sé að og hvort ástæða sé til að ráða á því bót. Hennar er völin og kvölin. Félagsmenn geta líka lagt sitt af mörkum til að vekja starfsemi til lífs finnist þeim ástæða til. Svo getur bara líka vel verið að mér skjátlist hrapallega, Altúnga hafi rétt fyrir sér og að allt sé bara í allra besta lagi.  -Jóhann Hlíðar Harðarson  

 Frelsi fjölmiðla hefur ekki verið lakara en í fyrra á heimsvísu í meira en áratug samkvæmt nýrri skýrslu Freedom House. Hnignunina má fyrst og fremst rekja til  ástandisins í Tryklandi og Úkraínu og svo nokkrum ríkjum í Mið-Austurlöndum, einkum Egyptalandi, Líbíu og Jórdaníu. Einnig hefur ástandið versnað nokkuð í Bandaríkjunum.  Fjölmiðlafreslsi mælist mest í Svíþjóð, Noregi og Hollandi sem deila með sér efstu þremur sætunum.  Í 4.-6. sæti  eru svo Finnland og Belgía og í 6.-10. sæti eru svo Sviss, Ísland, Luxemborg, og Danmörk.  Sjá meira hér

Á ráðstefnu um „Vopnuð átök, fjölmiðla og hatursáróður“   sem Alþjóðasamband blaðamanna stóð fyrir í Brussel nú fyrir helgina var samþykkt áskorun eða yfirlýsing til blaðamanna og blaðamannafélaga vítt um heim um átak gegn hatursáróðri.  Í yfirlýsingunni er sérstaklega talað um 7 atriði eða áherslupunkta en þeir eru þessir: 1. Að standa alltaf vörð um og tala fyrir siðfræði ábyrgrar blaðamennsku2. Að skuldbinda sig til að gera að grundvallarreglu að berjast gegn hvers konar hvatningu í fjölmiðlum til haturs eða ofbeldis  þegar slíkt kemur upp. Jafnframt að samstarfsmenn og félagsmenn blaðamannafélaga séu meðvitaðir um þær siðareglur sem í gildi eru og hvernig hægt sé að beita þeim þegar leysa úr siðferðilegum álitamálum.3. Að hvetja til aukinna gæðakrafna í blaðamennsku með menntun og þjálfun og draga fram mikilvægi og mátt orðsins.4. Vinna enn frekar að því að skapa blaðamönnum vinnuskilyrði sem tryggja sjálfstæði þeirra og gera þeim kleift að sinna fagi sínu.5. Hvetja fjölmiðla til að vera á varðbergi gegn áróðursöflun sem hverja til eða réttlæta kynþáttafordóma og jafnvel stríð.6. Stuðla að og hvetja til fjölbreytni í fjölmiðlum og samstöðu meðal blaðamanna og samtaka þeirra um að standa gegn því að fjölmiðlar séu notaðir til að æsa til haturs eða ofbeldis.7. Vinna að því að netmiðlar séu ekki misnotaðir í þágu hatursáróðurs eða ofbeldis.  Sjá einnig hér  

"Við búum því miður við ríkisstjórn sem vinnur gegn frjálsum fjölmiðlum en ekki með okkur. Nú þegar við stöndum frammi fyrir grimmilegum samdráttaraðgerum á ritstjórnum landsins telur menningarmálaráðherra því miður ástæðu til að bæta enn á vonleysi og svartsýni í greininni,“ segir formaður norska Blaðamannafélagsins Thomas Spence. Tilefnið er að Torhild Widvei, menningarmálaráðherra, hefur lagt fram tillögu á Stórþinginu um að setja þak á þá blaðastyrki sem hvert fjölmiðlafyrirtæki getur fengið. Þetta þak hefur verið sett við 40 milljónir norskra króna á ári (um 800 milljónir ísl.kr) og mun þetta að öllum líkindum hafa mjög afdrifaríkar afleiðngar fyrir útgáfu blaðanna Vårt land og Dagsavisen. Thomas Spence segir ríkisstjórn Noregs hafa sýnt fjandsamlega afstöðu til frjálsrar fjölmiðlunar og það sjónarmið ekki njóta skilnings að blaðamennska væri lýðræðismál en ekki endilega eingöngnu spurning um rekstur. Sjá nánar hér  

Alþjóðasamband blaðamanna (IFJ) og Evrópusamband blaðamanna (EFJ) hafa áréttað áskorun sína til allra deiluaðila í Úkraínu um að virða réttindi og fresli blaðamanna sem starfa þar í landi til að vinna vinnuna sína og fylgjast með og segja frá atburðum.  Tilefni þessara yfirlýsinga eru fréttir um að rússneskum blaðamönnun hafi verið synjað um heimild til að fara inn í Úkraínu og að á sama tíma hafi innlendir og alþjóðlegir blaðamenn aðrir  lent í áreiti, ofbeldi  af hálfu stjórnvalda og verið handteknir og búnaður þeirra gerður upptækur.  Hljóðver og útsendingarbúnaður hefur einnig orðið fyrir árásum og  útvarpsmerki verið  bjöguð eða stöðvuð. Sjá meira hér

Samkvæmt frétt í Kjarnanum er búið að skera umsækjendahópinn um fréttastjórastarf á RÚV niður í þrjá og eru allir þrír umsækjendurnir sem eftir eru innanhússfólk. Þeir sem Kjarninn segir vera eftir eru: Sigríður Hagalín Björnsdóttir, Rakel Þorbergsdóttir og Ingólfur Bjarni Sigfússon. Sjá frétt Kjarnans hér 

Rekstur og efnahagur BÍ stendur styrkum fótum og var afkoma félagsins góð á síðasta ári. Þetta var meðal þess sem kom fram í skýrslu stjórnar sem Hjálmar Jónsson flutti á aðalfundi félagsins í gær.  Hjálmar gerði einnig grein fyrir hugmyndum stjórnar um að kaupa viðbótarhlut í húsnæðinu við Síðumúla þannig að öll 3. hæðin myndi tilheyra BÍ. Félagið hefur fjárhagslega burði til að gera þetta að sögn Hjálmars og með vexti félagsins á umliðnum árum hefur skapast félagsleg þörf fyrir meira húsrými. Hjálmar ræddi einnig kjarasamninga og upplýsti að samninganefnd BÍ hafi samþykkt að framlengja nýgerðan kjarasamning um 2 mánuði gegn því að orlofsuppbót hækkaði um 10 þúsund kr. og desemberuppbót um 20 þúsund kr. Þetta tilboð er tilkomið vegna þeirra félaga á almennum vinnumarkaði sem felldu kjarasamninga í fyrstu umferð, en gerðu síðan samninga sem fólu þetta í sér.  Er þetta í samræmi við það sem önnu stéttafélög hafa gert. Tiltölulega litlar breytingar urðu á skipan í stjórnir og trúnaðarstörf hjá félaginu og var Hjálmar Jónsson endurkjörinn formaður. Helstu breytingar eru þessar: Í aðalstjórn kemur inn Sólrún Lilja Ragnarsdóttir, en Sigurður Már Jónsson fór út úr stjórninni á síðasta ári sem kunnugt er.  Þá gaf Erla Hlynsdóttir ekki kost á sér í aðalstjórnina og í hennar stað kemur Höskuldur Kári Schram.  Í varastjórn koma inn Ingveldur Geirsdóttir og Trausti Hafliðason. Í samningaráð kemur innn Aðalsteinn Kjartansson í stað Kolbeins Óttarssonar Proppé.  Í styrktarsjóði hefur Fríða Björnsdóttir verið í varastjórn en hún gaf ekki kost á sér og í hennar stað kemur Baldur Guðmundsson. Loks varð breyting á verðlaunanefnd Blaðamannaverðlauna, en þar gaf Jóhannes Tómasson ekki kost á sér til áframhaldandi setu en í hans stað kemur  Kári Jónasson.

Aðeins ein tilkynning barst skrifstofu BÍ um framboð til formanns í ár. Það var tilkynning frá Hjálmari Jónssyni sitjandi formanni og verður hann því einn í kjöri. Samkvæmt lögum félagsins er formaður BÍ kosinn til eins árs í senn á aðalfundi og þarf tilkynning um framboð að hafa borist skrifstofunni viku fyrir aðalfund.  Aðalfundur félagsins verður haldinn nú á fimmtudagskvöld, 10. apríl,  kl. 20:00 í húsakynnum félagsins að Síðumúla 23. Á dagskrá eru venjuleg aðalfundarstörf og eru félagar BÍ hvattir til að fjölmenna.  

  Kosningar til Evrópuþingsins eru framundan þann 22. maí. Af því tilefni hefur  Evrópusamband blaðamanna (EFJ) sent frá sér stefnuskrá  sem það hvetur alla frambjóðendur til að kynna sér og taka upp í baráttu sinni. Stefnuskráin miðar að því að endurvekja og endurnýja í Evrópu frjálsa fjölmiðlun sem byggir á fjölbreytni og fjölræði.  Tíu grundvallaratriði eru sérstaklega nefnd en jafnframt hefur EFJ útbúið sérstakt stefnuskjal þar sem þessi atriði eru útfærð nánar.  Áherslu atriðin 10 eru eftirfarandi:  Lýðræði þarf á sjálfstæðri blaðamennsku að halda Evrópa þarf á fjölræði í fjölmiðlum að halda Tryggja þarf funna og samningafrelsi fyrir alla Höfundaréttur – sanngjarna samninga fyrir alla Starfsskilyrði hafa áhrfi á gæði blaðamennskunnar Blaðamennska eru almannagæði Rannsóknarblaðamennska kallar á frjálsan aðgang að uplýsingum Það þarf að fjárfesta í framtíð blaðamennsku Öryggi á vinnustað  Byggja þarf upp traust í gegnum ábyrgð og siðlega blaðamennsku Sjá stefnuskjalið í heild hér